آمده ام ای شاه پناهم بده خط_ امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجأ در ماندگان دور مران از در و راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم اذن به یک لحظه نگاهم بده
لشکر شیطان به کمین من است بی کسم ای شاه ،پناهم بده
در شب اول که به قبرم نهند نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی جمله حاجات مرا هم بده
آنچه صلاح است برای (حسان) از تو اگر هم که نخواهم بده
بر خیز که موکب رضا آمده است سلطان سریر ارتضا آمده است
ای تشنه آب چشمه رحمت حق سر چشمه رحمت خدا آمده است
امام صادق علیه السلام: شکر النعمة اجتنابُ المحارم.
یکی از راههای شکر گذاری ر پر هیز از گناهان است.
امام رضا علیه السلام : سجده شکر بعد از تمام شدن نماز واجب،برای شکر گذاری است که خدا به بنده توفیق انجام فریضه را داده است. وحد اقل آن است فرد در سجده شکر 3 بار شُکراً لله بگوید.
یعنی اینکه خدا یا من تو را شکر می کنم بخاطر توفیقی که به من دادی و بتوانم نماز واجب را به جا بیاورم.
بعد امام رضا فرمودند: والشکر موجب للزیادة فان کان فی الصلاة تقصیرٌ تَمَّ بهذه السجدة .(شکر موجب زیاد شدن نعمت است. واگر در نماز تقصیر وکوتاهی بوده این سجده شکر آن کاستی را جبران می کند.
دو نفر به نامهای احمد وحسین به خدمت امام رضا رسیدند. وگفتند که قبلا وضع مالی ما خوب بود والان در سختی قرار داریم.از خدا بخواه که اوضاع سابق را به ما بر گرداند.
امام(ع) فرمودند :آیا می خواهی مثل طاهر(معروف به طاهر ذو الیمینین) وهرثمه باشی.(یعنی مال و ثروت شما زیاد شود) ولی دین و اعتقادات خود را از دست بدهید.
آن دو نفر گفتند:نه بخدا ،تمام طلا ونقره زمین را داشته باشیم ولی اعتقادات خود را از دست بدهیم ما را خوشحال نمی کند.
بعد حضرت رضا به آن دو نفر فرمودند:هر کس از شما توانگر است باید شکر خدا را به جا آورد.که همانا خدای متعال می فرمایند:"لئن شَکَرتُم لَأزیدَنَّکُم .(ایه 7 سوره ابراهیم ).
اگر شکر نعمت های الهی را به جا آورید خدا نعمتها را بر شما زیاد می کند.(تفسیر نور الثقلین ج 2،ص 527 )
امام صادق علیه السلام می فرمایند: کسی که سه چیز به او داده شد از سه چیز دیگر محروم نمی شود.
1.کسی که توفیق دعا به او داده شد از اجابت محروم نمی شود.
2.کسی که توفیق شکر گذاری به او داده شد،از زیاد شدن نعمت بر او محروم نمی شود.
3.کسی که توفیق توکل کردن به او داده شد امور او کفایت شده ودر بن بست قرار نمی گیرد.(تفسیر نور الثقلین ،ج 2 ،ص 526،ذیل آیه 5 ،سوره ابراهیم )