امام حسین علیه السلام در شام در یک سخن رانی می فرمایند:
انا ابن من رضاه رضی الرحمن وسخطه سخط الرحمن
من فرزند کسی هستم که رضایت او رضایت خداست وخشم او خشم خداست.یعنی اگر حضرت علی علیه السلام وحضرت زهرا وپیامبر (ص) از کسی خشنود باشند خدا هم از او خشنود است.
گاهی جبرئیل به صورت دحیه کلبی بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم میآمده است
روزی امام حسن وامام حسین وارد بر پیامبر شده و جبرئیل به صورت دحیه کلبی در آنجا بود.و هر وقت دحیه کلبی از شام می آمد برای امام حسن و
حسین میوه درخت خرنوب وسدر وانجیر می آورد.در این هنگام جبرئیل به رسول خدا عرض کرد که امام حسن وامام حسین چه می خواهند.پیامبر (ص)
فرمودند ،که دحیه کلبی برای آنها این میوه ها را می آورده ، جبرئیل دست خود را دراز کرد بسوی بهشت و از آنجا میوه سدر وخرنوب وگلابی وانار
را گرفت و جلوی آنها گذاشت.
امام حسن وحسین با خوشحالی خارج شده وبه پدرشان بر خورد کرده ونگاه حضرت علی (ع) به آنها افتاد .مثل آن میوه ها در دنیا نبود .
حضرت از هر کدام یکی را برداشت و بر رسول خدا وارد شد. در حای که پیامبر از این میوه ها می خورد فرمود:ای اباالحسن از این میوه ها بخور و به من هم بده، که بهترین بهره بردن است. این میوه ها را لحظه ای قبل جبرئیل آورده است.
امام حسین علیه السلام در مورد سوره والشمس وتطبیق آن فرمودند:
1. مراد از والشمس وضحیها ،پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم است.
2.مراد از والقمر اذا تلاها ،حضرت علی علیه السلام است.
3. مراد از والنهار اذا جلیها ، حضرت مهدی علیه السلام است که جهان را پر از عدل و داد می کند.
4. مراد از والیل اذا یغشیها ، بنی امیة هستند.