امام حسین علیه السلام در معنای صمد می فرماید:
صمد به خدایی گویند که: 1.پر باشد وهمه صفات کمال را دارا باشد ودر او جای خالی نباشد.
2.وجودی که بالا وبرتر است نسبت به همه موجودات .
3.خدایی که نمی خورد ونمی آشامد ونمی خوابد.
4.آن خدایی که همیشه بوده وهمیشه خواهد بود.
در مورد آیه 29 سوره فتح (تَراهُم رُکَّعَاً سُجَّداً )از امام حسین علیه السلام نقل شده که فرمودتد :این آیه در مورد حضرت علی علیه السلام است.
ترجمه :می بینی آنان را که همواره در رکوع وسجودند.
وحضرت علی علیه السلام در شبانه روز هزار رکعت نماز می خواندند.
خوشا آنان که دائم در نمازند.
مادرت تو را حر نامیده وتو آزاد مرد هستی هم در دنیا وهم در آخرت ،
و مادرت در این نام گذاری دچار خطا نشده است.
(و اَنتَ واللهِ حُرٌّ فی الدنیا وَ سعیدٌ فی الآخرةِ )امام حسین علیه السلام.
امام حسین به حر فرمودند :تو آزاد مرد در دنیا وخوشبخت در آخرت هستی.
او چون در محضر دوست حاضر می شد،کمال ادب را رعایت می کرد.ومی فرمود حق چنین است که در محضر یار باید رعایت ادب کرد.
رنگ به رخساره نداشت آنچنان رنگش زرد میشد و بر خود می لرزید که گویی در پیشگاه با عظمت ترین موجودات ایستاده است .
امام حسین علیه السلام چون وقت نماز فرا می رسید ،در پیشگاه حضرت معبود اینچنین حالتی داشت.
دو چیز نشانه رحمت خداست
1.گریه کردن
2.ترس از خدا در دل
(بکاء العیون وخشیة القلوب رحمة من الله ).امام حسین علیه السلام