اصبغ‌بن‌نباته‌می‌گوید،وقتی‌سلمان‌از‌دنیا‌رفت،ناگهان‌مردی‌را‌سوار‌بر‌استر‌دیدیم‌که
خیلی‌غمگین‌بود‌وبه‌نزد‌ما‌آمد،(علی‌علیه‌السلام).آن‌حضرت‌بما‌دستور‌داد‌که‌آب‌بیاورید‌وما
آب‌آوردیم‌وآن‌حضرت‌جنازه‌سلمان‌را‌غسل‌داد،وکفن‌کرد‌ونماز‌بر‌جنازه‌خواندیم‌وجنازه
را‌دفن‌کردیم.وبعد‌حضرت‌لحد‌قبر‌سلمان‌را‌پوشانید،وحضرت‌در‌‌آخر‌کار‌با‌دست‌خود‌بر
روی‌قبر‌سلمان‌این‌شعر‌را‌نوشتند،
وَفدتُ‌علی‌الکَریِمِ‌بغیرِزادِِ
من‌الحَسَناتِ‌والقَلبِ‌السَلیِمِ
وحملُ‌الزادِ‌اَقبَحُ‌کُلِّ‌شئِِ
اِذا‌کان‌الوُفُودُ‌علی‌الکَریِمِ
معنای‌شعر؛وارد‌شدم‌بر‌کریم‌وبخشنده،بدون‌زاد‌وتوشه‌ای‌از‌کارهای‌حسنه‌و‌بدون‌قلب‌سالم‌وپاک،
وحمل‌کردن‌زاد‌وتوشه‌از‌زشترین‌چیزها‌محسوب‌می‌شود،زمانیکه‌وارد‌شدن‌توبر‌شخص
کریم‌وبز‌رگوار‌باشد.
*برخی‌گفته‌اند‌که‌حضرت‌این‌شعر‌را‌بر‌کفن‌سلمان‌نوشتند.
*برخی‌هم‌این‌شعر‌را‌منتسب‌به‌حضرت‌علی‌علیه‌السلام‌می‌دانند.
- ۹۹/۱۰/۲۰